اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم (ASD) به طیف وسیعی از شرایط اشاره دارد که با چالش هایی در زمینه مهارت های اجتماعی ، رفتارهای تکراری ، گفتار و ارتباطات غیرکلامی مشخص می شود. طبق اعلام مراکز کنترل بیماری ها ، امروزه شیوع اوتیسم بسیار بیشتر از گذشته شده است.
علت بروز این اختلال تاکنون بطور دقیق مشخص نشده است اما بیشتر تحت تأثیر ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی هستند. از آنجا که اوتیسم یک اختلال طیف است ، هر فرد مبتلا به این اختلال مجموعه ای از نقاط قوت و چالش های متمایز دارد.
روش هایی که افراد مبتلا به اوتیسم یاد می گیرند ، فکر می کنند و مشکلات را حل می کنند می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به ASD ممکن است در زندگی روزمره خود به حمایت قابل توجهی نیاز داشته باشند ، در حالی که دیگران ممکن است به حمایت کمتری نیاز داشته باشند و در برخی موارد ، به طور کامل مستقل زندگی کنند و مشکل خاصی را نسیت به سایر افراد تجربه نکنند.
عوامل متعددی ممکن است بر پیشرفت این بیماری تأثیر بگذارند و اغلب با حساسیت های حسی و مسائل پزشکی مانند اختلالات گوارشی ، تشنج یا اختلالات خواب و همچنین چالش های سلامت روان مانند اضطراب ، افسردگی و مسائل توجه همراه است.
علائم اوتیسم معمولاً در سن 2 یا 3 سالگی ظاهر می شود ، برخی از تاخیرهای مربوط به رشد می توانند حتی زودتر ظاهر شوند و اغلب اوقات در 18 ماهگی تشخیص داده می شود. تحقیقات نشان می دهد که مداخله زودهنگام در افراد مبتلا به این اختلال نتایج مثبتی را در آینده به دنبال دارد و کیفیت زندگی این کودکان را در سنین بزرگسالی بهبود می بخشد.
چالش در برقراری ارتباطات اجتماعی و رفتارهای تکراری از مهم ترین مشخصه های کودکان اوتیستیک هستند که والدین باید به آن ها توجه کنند.
علائم اوتیسم
بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دارای مشکلات حسی هستند. حساسیت بیش از حد و یا عدم حساسیت به صداها ، نورها ، لمس ، مزه ها ، بوها ، درد و سایر محرک ها از مشخصات این کودکان است.
مشکلات سلامت جسمانی نیز در کودکان اوتیستیک نسبت به سایر کودکان شایع تر است.
کودکان و بزرگسالان مبتلا به اوتیسم در برقراری ارتباط کلامی و غیر کلامی مشکل دارند. اغلب آنها درک پایینی از گفتار والدین و اطرافیان خود دارند ، بسیاری از آن ها دچار مشکلات گفتاری و حتی بی کلام هستند.
عدم برقراری رابطه چشمی نیز از مشخصات بارز کودکان اوتیستیک است ، این کودکان معمولا توانایی درک حالات چهره اطرافیان را ندارند.
عدم تمایل به درآغوش گرفته شدن نیز در اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم دیده می شود ، این کودکان تمایلی به ابراز احساسات ندارند.
علاقه غیرطبیعی به برخی اشیا ( بطور مثال به یک اسباب بازی خاص ) از دیگر علائم این کودکان است.
کلمات مرتبط :