کاردرمانی سندرم داون
سندرم داون چیست؟ در هر سلول بدن انسان یک هسته وجود دارد ، جایی که مواد ژنتیکی در ژن ذخیره می شود. ژن ها کدهای مسئول همه صفات موروثی ما را حمل می کنند و در امتداد ساختارهای میله مانند به نام کروموزوم گروه بندی شده اند. به طور معمول ، هسته هر سلول شامل 23 جفت کروموزوم است که نیمی از آنها از هر یک از والدین به ارث رسیده است. سندرم داون زمانی رخ می دهد که یک فرد یک نسخه کامل یا جزئی از کروموزوم 21 داشته باشد.
این ماده ژنتیکی اضافی روند پیشرفت را تغییر می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مربوط به سندرم داون می شود. برخی از ویژگی های فیزیکی رایج سندرم داون عبارتند از: تن عضلانی پایین ، قد کوتاه ، انحراف چشم ها به سمت بالا و یک چین عمیق در مرکز کف دست.
کاردرمانی سندرم داون
کاردرمانگرانی که با کودکان کار می کنند آگاهی کاملی از آموزش و پرورش در زمینه رشد کودک ، عصب شناسی ، شرایط پزشکی ، رشد روانی اجتماعی و تکنیک های درمانی دارند.
متخصصان کاردرمانی بر توانایی کودک در تسلط بر مهارت های افزایش دهنده استقلال تمرکز می کنند.
این موارد می تواند شامل موارد زیر باشد:
- مهارتهای مراقبت از خود (تغذیه ، لباس پوشیدن ، نظافت و غیره)
- مهارتهای حرکتی ظریف و درشت
- مهارت های مربوط به عملکرد مدرسه
- مهارت های بازی و اوقات فراغت
وقتی کودک شما نوزاد است ، نگرانی های فوری شما مربوط به سلامت و رشد او ، توسعه مراحل اصلی حرکت ، تعامل اجتماعی با شما و دیگران ، علاقه به چیزهایی است که در اطراف او می گذرد ، و صداها و پاسخ های اولیه گفتاری
در این مرحله کاردرمانی چه کمکی خواهد کرد؟
کمک به مشکلات تغذیه حرکتی دهانی (در این موارد متخصصان گفتاردرمانی نیز می توانند به شرایط نوزاد شما کمک کنند). به دلیل هیپوتونی و ضعف ماهیچه های گونه ، زبان و لب ، تغذیه برای برخی از نوزادان مبتلا به سندرم داون مشکل است. کاردرمانگران تکنیک های موقعیت یابی و تغذیه را پیشنهاد می کنند و در صورت لزوم می توانند در انجام مطالعات تغذیه مشارکت داشته باشند.
کمک به تسهیل مراحل حرکتی ، به ویژه برای مهارتهای حرکتی ظریف. کاردرمانگران برای کمک به کودک خردسال برای پیشرفت نقاط قوت حرکتی (به عنوان مثال: نشستن ، خزیدن ، ایستادن ، راه رفتن) توصیه هایی مفیدی را به والدین ارائه می دهند. کاردرمانگران در این مرحله با کودک کار می کنند تا حرکت بازو و دست را تقویت کنند. تن عضلانی پایین و رباط های شل در مفاصل مرتبط با سندرم داون چالش های واقعی برای رشد حرکتی اولیه هستند و کاردرمانی می تواند به فرزند شما در برآوردن این چالش ها کمک کند.
وقتی کودک شما کودک نوپا و پیش دبستانی است ، به احتمال زیاد دارای تحرک مستقل بوده و مشغول گشت و گذار در محیط خود است. برای کمک به رشد او ، می خواهید فرصت های زیادی برای یادگیری در اختیار او قرار دهید ، می خواهید مراحل اولیه یادگیری تغذیه و لباس پوشیدن را تشویق کنید ، می خواهید او نحوه بازی مناسب با اسباب بازی ها و تعامل با سایر کودکان را بیاموزد. شما مهارت های گفتاری و زبانی را تشویق خواهید کرد و به ارائه فرصت هایی برای تقویت مهارت های حرکتی درشت ادامه خواهید داد.
توسعه مهارتهای حرکتی ظریف. این مرحله مهمی در توسعه مهارت های حرکتی خوب برای کودکان مبتلا به سندرم داون است. در حال حاضر آنها حرکاتی را در دست خود ایجاد می کنند که به آنها امکان می دهد با بالا رفتن سن کارهای زیادی را انجام دهند ، اما بسیاری از کودکان برای اطمینان از پیشرفت این حرکات به کمک درمانی نیاز دارند. کودکان این کار را از طریق بازی انجام می دهند. آنها چیزها را باز و بسته می کنند ، اسباب بازی ها را در اندازه ها و شکل های مختلف برمی دارند و رها می کنند ، روی هم قرار می دهند و می سازند ، دست ها و دکمه ها را دستکاری می کنند ،
سپس فرزند شما وارد سیستم مدرسه می شود و تمرکز انرژی شما دوباره تا حدودی تغییر می کند! شما به فرزند خود کمک می کنید تا با عادت های جدید سازگار شود ، برای برنامه ریزی برنامه آموزشی فرزند خود در جلسات مدرسه شرکت می کنید ، بر گفتار و ارتباط تمرکز می کنید ، به فرزند خود کمک می کنید تا مهارت های حرکتی ظریف را برای مدرسه تمرین کند ، انتظار دارید فرزند شما استقلال بیشتری در فعالیتهای خودیاری ایجاد کنید و فعالیتهای فوق برنامه ای را جستجو کنید که فرزند شما را در معرض انواع تجربیات اجتماعی ، جسمی و یادگیری قرار دهد.
تسهیل توسعه مهارت های حرکتی ظریف در کلاس درس یکی از اهداف کاردرمانی سندرم داون است. بسیاری از OT ها در سیستم مدرسه کار می کنند و برنامه هایی را برای کمک به کودکان مبتلا به سندرم داون برای یادگیری ، دست خط ، استفاده از صفحه کلید ، کاردستی و … ارائه می دهند.
مانند همه کودکان ، کودکان ما با سندرم داون از نظر شخصیت ، خلق و خو و انگیزه برای مستقل بودن متفاوت هستند. برخی از کودکان مبتلا به سندرم داون تمایل دارند خودشان کارهایی مانند لباس پوشیدن و تغذیه خود را انجام دهند. این کودکان ممکن است با مشاهده دیگران و مشارکت از سنین پایین این مهارت ها را بیاموزند. سایر کودکان ممکن است خوشحال شوند که به دیگران اجازه می دهند کارهایی را برای آنها انجام دهند و در برابر تلاش برای کمک به آنها در یادگیری این مهارت ها مقاومت کنند. در این موارد یک کاردرمانگر ممکن است بتواند به والدین در حل این چالش ها کمک کند ، در حالی که به کودک کمک می کند مهارت های حرکتی بهتری را برای موفقیت در مهارت های خودیاری توسعه دهد.
کلمات مرتبط :